Kostka Rubika to swego rodzaju gadżet, który znany jest chyba każdemu. A wszystko zaczęło się od Erno Rubika, który był profesorem architektury Budapesztańskiej Akademii Sztuki Użytkowej. To właśnie on w 1974 roku za pomocą swojego pomysłu, czyli kostki postanowił pomóc studentom w lepszym zrozumieniu przestrzeni. Zadanie, którym było ułożenie pomieszanych kolorów kostki okazało się niezwykle trudne i wręcz mozolne. Co więcej, wiele osób uznało je za niewykonalne. Warto tu wspomnieć, że sam Erno Rubik swoją pierwszą kostkę układał przez miesiąc.
Pierwsza kostka Rubika i początek sprzedaży
Trening czyni mistrza. To zdanie powtarzane jest jak mantra każdej osobie, która chce się nauczyć czegoś nowego. Nie inaczej było w przypadku układania kostki Rubika. Osoby, które starały się skracać czas jej ułożenia zaczęły dochodzić do kilku minut, co początkowo mogło być tylko marzeniem. Okazało się, że rozwiązywanie łamigłówek w połączeniu z rywalizacją to świetny motor napędowy do zwiększenia zainteresowania kostką, a także początku jej sprzedaży. Pierwsza partia, na którą składało się pięć tysięcy kostek pojawiła się w węgierskich sklepach przed Bożym Narodzeniem 1977 roku. Cały nakład rozszedł się wręcz natychmiastowo, ponieważ zainteresowanie tym gadżetem stale rosło.
Klub kostki Rubika – rozwój popularności
Kostka Rubika stała się na tyle popularna, że w Budapeszcie postanowiono otworzyć klub, w którym zbierać się miały osoby ją układające, a także te, które dopiero rozpoczynały swoją przygodę z tą łamigłówką. Na pierwsze spotkanie klubu przybyło 2000 osób. Ten fakt nie powinien dziwić, ponieważ w pierwszych dwóch latach od wprowadzenia kostki na rynek sprzedano 300 tysięcy sztuk tego gadżetu.
Na tym jednak nie koniec rozwoju popularności. Otóż w 1978 roku węgierski profesor matematyki Tomas Varga zabrał kilka sztuk kostki do Helsinek na kongres matematyków i podarował je znajomym z zagranicy. Po tym wydarzeniu zaczęły spływać prośby, o wysłanie większych ilości kostek, a także o instrukcje jej układania.
W roku 1979 kostka Rubika została zaprezentowana na stoisku jednego z producentów zabawek, a rok później w porannym programie popularnej stacji telewizyjnej BBC zostali pokazani młodzi ludzie, którzy układali kostkę na czas. Tym sposobem już kilka dni po emisji programu kostka Rubika stała się najbardziej rozchwytywanym gadżetem, którego szukano w sklepach z zabawkami.
Kostka Rubika – rywalizacja
Od momentu, w którym rozpoczął się prawdziwy szał na kostkę rozpoczęły się również zawody, na najszybsze jej ułożenie. W roku 1980 rekord świata wynosił w tej dziedzinie 54 sekundy. A wraz z rozwojem rywalizacji rozkręcał się także medialny szum wokół kostki. O jej fenomenie pisały najbardziej poczytne i szanowane magazyny takie jak Time czy Newsweek. Ponadto w amerykańskiej telewizji wyemitowano program noszący tytuł „Rubik, The Amazing Cube”.
Popularność kostki Rubika rosła na całym świecie. W samej Anglii przewidziano sprzedaż na milion sztuk rocznie, przy czym każda kostka kosztować miała 7 funtów. W londyńskim sklepie z zabawkami – Hamleys zabrakło kostek do sprzedaży. Był to marzec 1981 roku. Załoga sklepu musiała przepraszać coraz bardziej zniecierpliwionych klientów za występujące braki w towarze. To wszystko doprowadziło do sytuacji, w której na rynku zaczęły pojawiać się podróbki tej łamigłówki. Fabryka działająca na Węgrzech, która zajmowała się produkcją kostek pomimo pracy 7 dni w tygodniu i to przez całą dobę nie nadążała z produkcją, która mogłaby w pełni zaspokoić zapotrzebowanie. Kilka innych fabryk, uruchomionych na świecie produkowało kostki na licencji. Było ich średnio 1,5 tysiąca miesięcznie.
Nasycenie rynku
Jak się można domyślać, kiedyś musiał nastać moment, gdy rynek nasycił się kostką i sprzedaż wyhamowała. Miało to miejsce jednak dopiero w połowie lat osiemdziesiątych. Do tego czasu od momentu światowego debiutu sprzedano 250 milionów kostek Rubika. Warto przy tym zaznaczyć, że przez cały ten czas nie wydawano pieniędzy na reklamę produktu. Jego sława niosła się sama.
Kostka Rubika w popkulturze
Netflix stworzył dokument o najlepszych zawodnikach, którzy potrafią ułożyć kostkę. Mówi się o nich speedcuberzy (ang. speedcuber).
Oglądałem i muszę przyznać, że w bardzo ciekawy sposób opowiada o tej społeczności i rywalizacji między nimi.
